یاد باد آن صحبت شبها.........

چریل لاد در یکی از مقاله های خودش نوشته :

در جوانی آموختم که خود معمار زندگی خویشتنم ..........خالق شادکامی و لوجد تلخکامی خویشم........

فلسفه من آن است که: همان بدروی که کشته ای .

اکنون : عمیقا بر این باورم .

توی زندگی شخصی خودم خیلی دنبال این گشتم که چه راههایی وجود داره که به خوشبختی برسم چون خیلی ها از من این سئوال رو کردن که مجتبی چه جوری به خوشبختی رسیدی من هم برای اینکه میدونم زکات علم آموختن اونه براتون مینویسم که از کی چه نوشته ای رو خوندم و نتیجه گرفتم .

30 درس برای خوشبختی :

1- دنباله رو نباشید . 2- موقعیت زندگی خود را ارزیابی کنید .

3- نگذارید که نزدیکان شما رو اسیر کنند .

4- مواظب شغل خود باشید . 5- با افراد ممتاز موسسات رفتار مناسب در پیش بگیرید .

6- خودتان را قربانی نکنید . 7- قوی باشید .

8- با ترس مقابله کنید . 9- هیچ کس را بالاتر از خود قرار ندهید .

10- با عمل کردن از موضع قدرت احترام دیگران را جلب کنید .

11- نگذارید افراد سلطه جو در شما نفوذ کنند .

12- از گذشته دوری و درس بگیرید . 13- همرنگ جماعت نشوید و بپذیرید که تنها هستید .

14- به خود متکی باشید . 15- موفقیتهای خود را به رخ دیگران نکشید .

16- سفره دل خود را برای همه باز نکنید . 17- به نتیجه بخش بودن گفتار و عمل خود بیاندیشیم .

18- انتظار نداشته باشید دیگران شما را درک کنند .

19- دیگران را همانطور که هستند بپذیرید . 20- توقع خود را از دیگران کم کنید .

21- از لاف زدن و گزافه گویی بپرهیزید . 22- از افراد پر توقع و نق نقو و منفی باف فاصله بگیرید .

23- برای تغییر دادن افکار و رفتار دیگران نسبت به خود افکار و رفتار خود را تغییر دهید .

24- دیگران را مقصر ندانید . 25- رفتار درست را به دیگران بیاموزید .

26- در هر موقعیتی خود را زنده و خلاق نگه دارید . 27- در میان مردم باش ولی همراه آنان مباش .

28- درباره گذشته اصلا فکر نکنید . 29- قدر و ارزش خود را به عنوان یک انسان بشناسیم .

30- اگر از چیزی یا عملی خوشتان نمی آید یا به آن حساسیت دارید با صراحت و مودبانه نظر خود را بگویید .

آره این بود درسایی که یه روز یه دوست خوب از قول یه روانشناس به من داد و من با اجرای دقیق همین سی درس به موفقیت بالایی رسیدم امید است روزی در کنار هم بتوانیم به درجه واقعی عشق برسیم :

ای صباخوش خبری کن زمن این نکته بگویش که تمام تار و پودم همگی فدای مویش

در تمام آسمان ها در میان پریان ها نیست زیباتر از آن دل آن دل فرشته خویش

گره در چشم تو کرده نقطه عشق نگاهم ماتم ازبرق نگاهش آن دوچشم چون سبویش

مستم از شمیم پاکش هر شبی که یاد اویم تا سحر خمار از آن رخ آن رخ بهانه جویش

عاقبت روم به جایی که در آن هوا بسوزم تا مگر خدا بخواهد نگران شوم به رویش

می روم به ناکجایی که در آن ببینم او را ورنه عمری به هوایش می روم به جستجویش

رفتم و ندیدم او را وه بر این قصه تاریک پنبه شد هر چه که رشتم مردم اندر آرزویش

البته در این شعر منظور از اون چیزی که بهش نرسیدم اینه که رویاهای کودکانه چیزی است که هیچ وقت دوباره بر نمیگرده و آدمها همیشه حسرت پاکیهای این روزارو میخورن که ایکاش تو اون دوران از خدا نمیخواستیم که ما رو بزرگ کنه و خدا هم به دل پاک ما نگاه نمیکرد و دعامون مستجاب نمیشد در آخر خدا رو شکر میکنیم برای این که همه ما ایرانی هستیم و همیشه سنبل عشق و دوست داشتن مواظب خودتون باشین منو دعا کنین و همیشه شعر بخونین.......